summary: In deze werksessie zal WordMord hun onderzoek presenteren, hoe codering een traumatische taal kan destabiliseren. De groep heeft ook Allisson Parrish uitgenodigd om de workshop 'Creative Writing with Computers, Noise and Mulch' te leiden.
*WordMord* betekent dat woorden kunnen doden. *Wordmord* is een collectief artistieke onderzoek die als onderdeel van de seminarie *Feministische Praktijken in de Openbare Ruimte in het Tijdperk van de Geglobaliseerde Technologieën begon, georganiseerd door het *[Centrum voor Nieuwe Media en Feministische Praktijken in de Publieke Ruimte](https://www.centrefeministmedia.arch.uth.gr/)* aan het Departement van Architectuur aan de Universiteit van Volos (GR) in 2019. Uitgangspunt van het project zijn twee gevallen van openbare geweldpleging, vrouwenhaat en homofobie die zich in 2018 in Griekenland voordeden: de brute moord op de queer activist Zak/Zackie Oh in Athene en de vrouwenmoord (moord op vrouw) op Eleni Topaludi in Rhodos. Het project stelt vragen over de relatie tussen taal, technologie, trauma en geweld. Hoe wordt geweld gerepresenteerd via (online) verhalen? Hoe kunnen we heteronormatieve, denigrerende, seksistische, homofobe en transfobische verhalen verzamelen, archiveren en zo deconstrueren? *WordMord* gelooft dat het geweld van taal niet wordt uitgeroeid door woorden simpelweg uit te wissen, maar eerder door hun gewelddadige oplegging te doorkruisen via specifieke praktijken, die grammaticale consistentie, semantische normen en 'correcte' uitspraak verstoren en ontwrichten. De breuk van linguïstische grenzen suggereert de mogelijkheid om taal in zijn materialiteit te ervaren.
*[WordMord](http://wordmord-ur.la/)* betekent dat woorden kunnen doden. *Wordmord* is een collectief artistieke onderzoek die als onderdeel van de seminarie *Feministische Praktijken in de Openbare Ruimte in het Tijdperk van de Geglobaliseerde Technologieën begon, georganiseerd door het *[Centrum voor Nieuwe Media en Feministische Praktijken in de Publieke Ruimte](https://www.centrefeministmedia.arch.uth.gr/)* aan het Departement van Architectuur aan de Universiteit van Volos (GR) in 2019. Uitgangspunt van het project zijn twee gevallen van openbare geweldpleging, vrouwenhaat en homofobie die zich in 2018 in Griekenland voordeden: de brute moord op de queer activist Zak/Zackie Oh in Athene en de vrouwenmoord (moord op vrouw) op Eleni Topaludi in Rhodos. Het project stelt vragen over de relatie tussen taal, technologie, trauma en geweld. Hoe wordt geweld gerepresenteerd via (online) verhalen? Hoe kunnen we heteronormatieve, denigrerende, seksistische, homofobe en transfobische verhalen verzamelen, archiveren en zo deconstrueren? *WordMord* gelooft dat het geweld van taal niet wordt uitgeroeid door woorden simpelweg uit te wissen, maar eerder door hun gewelddadige oplegging te doorkruisen via specifieke praktijken, die grammaticale consistentie, semantische normen en 'correcte' uitspraak verstoren en ontwrichten. De breuk van linguïstische grenzen suggereert de mogelijkheid om taal in zijn materialiteit te ervaren.
In deze werksessie zal *[WordMord](http://wordmord-ur.la/)* hun onderzoek presenteren, hoe codering een traumatische taal kan destabiliseren. De groep heeft ook **[Allisson Parrish](https://www.decontextualize.com/)** uitgenodigd om de workshop 'Creative Writing with Computers, Noise and Mulch' te leiden.
In deze werksessie zal *Wordmord* hun onderzoek presenteren, hoe codering een traumatische taal kan destabiliseren. De groep heeft ook **[Allisson Parrish](https://www.decontextualize.com/)** uitgenodigd om de workshop 'Creative Writing with Computers, Noise and Mulch' te leiden.
In het eerste gedeelte zal *WordMord* vragen en processen/scripts presenteren en bespreken, waarmee ze geëxperimenteerd hebben. Ze tonen instrumenten en methodes voor een poëtisch subversieve meta/para/re-writing van denigrerende verhalen en bijgevolg van trauma en geweld. Door middel van codering en algoritmische processen onderzoeken ze gewelddadige woorden en hun arbitraire gebruik in juridische en journalistieke/media-contexten. Deze linguïstische beslissingen kunnen een taal reproduceeren die onrechtvaardig is en herhaaldelijk kwetsbare lichamen traumatiseert. Door zich te richten op specifieke rechtszaken van vrouwenmoord en queericide in Griekenland, proberen ze de normatieve verhalen te destabiliseren door woorden te tellen, onderzoeken, observeren, vervangen, herhalen en vermenigvuldigen.
