summary: Deze werksessie is bedoeld als collectief leermoment om onzichtbare, koloniale mechanismen van hiërarchie en onderdrukking, die heersen in alledaagse communicatietechnologieën, maar vaak moeilijk te begrijpen zijn, tastbaar te maken.
@ -21,19 +21,20 @@ summary: Deze werksessie is bedoeld als collectief leermoment om onzichtbare, ko
**Opmerking:** Tijdens deze sessie is Engels de voertaal
Deze werksessie is bedoeld als collectief leermoment om onzichtbare, koloniale mechanismen van hiërarchie en onderdrukking, die heersen in alledaagse communicatietechnologieën, maar vaak moeilijk te begrijpen zijn, tastbaar te maken.
Op deze dag worden we vergezeld door creatief technoloog en onderzoeker Yasmine Boudiaf. In de ochtend presenteert Yasmine een reeks artistieke onderzoeksprojecten die culturele (dis)connecties in de tijd en geografie onderzoeken met behulp van AI en antikoloniale methoden. Als Algerijnse en creatief technologe onderzoekt Yasmine hoe zij en andere ontheemde volkeren opnieuw contact kunnen maken met immaterieel erfgoed, gedeelde culturele herinneringen kunnen doen herleven en contextualiseren en nieuwe collectieve benaderingen van AI kunnen ontwikkelen. Deze presentatie belicht drie van Yasmine's huidige projecten: 1) Een Algerijns Techno-Ritueel; hoe kan auto-ethnografische visuele kunst worden gemaakt zonder de koloniale blik te reproduceren? 2) Mediterranean Hand Gestures; dit interactieve project gebruikt een camera om handgebaren te detecteren en audio om corresponderende verbale geluiden te produceren. 3) AI Justice Matrix: The Futility of Policy Craft; een online platform en collaboratief auteurschapsproject dat uitnodigt tot perspectieven van mensen uit de praktijk die zich bezighouden met onze relatie met technologie.
In de namiddag zullen we thema's uit de presentatie onderzoeken aan de hand van 2D luisterstructuren die Yasmine ontwikkelde als hulpmiddelen voor collectieve verbeelding. Terwijl ideeën door deze structuren reizen, verandert de aard van deze ideeën en wordt de output bepaald in de commons.
Onze werksessie wordt afgesloten met een selectie kunstenaarsfilms die inspelen op de thema's van de dag. We zullen onder andere 'Fossilis' van Riar Rizaldi, en 'How Many _____ Does It Take?' van Simnikiwe Buhlungu en Tessa Mars bekijken.
Onze werksessie wordt afgesloten met een selectie kunstenaarsfilms die inspelen op de thema's van de dag. We zullen onder andere 'Fossilis' van Riar Rizaldi, en 'How Many _ __ _ Does It Take?' van Simnikiwe Buhlungu en Tessa Mars bekijken.
*"What separates the Earth, mind, body and machines? 'Probably nothing' argued a future archaeologist.*
*A glimpse into the far future: in search of the ultimate truth about the past, meditates with her brain-machine interface of a crude neural network, machine learning and virtual world-building, a paleo-media-ontologist—with the help of a researcher—digs and scavenging the imagination of the past to recontextualise and reflect what it is called fossil relic in their time; a mountain of invisible electronic waste buried in a tropical landscape of the South."* [Fossilis]
Geïnspireerd door Not In Between, een hoofdstuk in Fred Moten's boek Black and Blur (2017), vertelt 'How Many _____ Does It Take?' het verhaal van Dédée Bazile, een heldin in Haïti, en Imvo Zabanstundu, een krant in Zuid-Afrika. Dit videogesprek tussen de kunstenaars documenteert een geschiedenis van emancipatoire politiek in Haïti en Zuid-Afrika. Beide verslagen zijn op hun eigen manier 'vertraagde reacties'. Hoewel de geschiedenissen die de kunstenaars vertellen verschillen, zijn er ook overeenkomsten. Zo vertellen ze bijvoorbeeld allebei hoe hun persoonlijke geschiedenis hun artistieke praktijk heeft gevormd.
Geïnspireerd door Not In Between, een hoofdstuk in Fred Moten's boek Black and Blur (2017), vertelt 'How Many _ __ _ Does It Take?' het verhaal van Dédée Bazile, een heldin in Haïti, en Imvo Zabanstundu, een krant in Zuid-Afrika. Dit videogesprek tussen de kunstenaars documenteert een geschiedenis van emancipatoire politiek in Haïti en Zuid-Afrika. Beide verslagen zijn op hun eigen manier 'vertraagde reacties'. Hoewel de geschiedenissen die de kunstenaars vertellen verschillen, zijn er ook overeenkomsten. Zo vertellen ze bijvoorbeeld allebei hoe hun persoonlijke geschiedenis hun artistieke praktijk heeft gevormd.
